Zwyrodnienie kolana (stawu kolanowego) – objawy, przyczyny, operacja, rehabilitacja

W tym artykule w przystępny sposób przekaże Ci informacje na temat:

– Choroby zwyrodnieniowej kolana

– Objawów i przyczyn tego problemu

– Różnych strategii leczenia

– Rokowań i wskazówek niezbędnych do powrotu do aktywności :)

Nie ma chyba człowieka, który w przeciągu swojego życia chodź raz nie skarżył się na bóle kolan. Dolegliwości stawów kolanowych są jedną z najpopularniejszych chorób cywilizacyjnych i należą do grupy 10 chorób, które powodują największą niepełnosprawność. W chorobie zwyrodnieniowej kolan nadmiernym procesom degeneracyjnym ulega chrząstka stawowa. Procesy degeneracji chrząstki przeważają nad procesami syntezy, dlatego dochodzi do powolnego ścierania się chrząstki stawowej i wytwarzania się osteofitów (wyrośli kostnych). Ponadto dochodzi do tworzenia się procesu zapalnego błony maziowej i tkanek okołostawowych, co w konsekwencji prowadzi do ograniczenia zakresu ruchomości i pojawienia się dolegliwości bólowych.

Według badań na chorobę zwyrodnieniową stawów cierpi około 2 mln Polaków, Choroba dotyczy około 30% osób w wieku 45-64 lata, natomiast jeżeli chodzi o osoby starsze niż 65 lat to zestawienie procentowe sięga 60%, a osoby powyżej 75 roku życia, to już astronomiczna liczba 80% społeczeństwa. Kobiety przeważają, jeżeli chodzi o występowanie choroby zwyrodnieniowej stawów. Kiedyś uważano, że do zwyrodnienia stawów dochodzi na drodze naturalnego procesu starzenia się organizmu, niestety istnieje jednak wiele przypadków  występowania tego schorzenia już po 40 roku życia.

Trochę o anatomii w przypadku zwyrodnień kolana

Staw kolanowy ma bardzo złożoną budowę, dlatego, że z jednej strony musi być bardzo elastyczny, a z drugiej bardzo stabilny aby umożliwiać codzienną lokomocję. Tak naprawdę w obrębie kolana mamy trzy stawy. Staw rzepkowo-udowy (połączenie rzepki z kością udową), staw piszczelowo-udowy (połączenie kości udowej z kością piszczelową) oraz staw piszczelowo-strzałkowy bliższy (połączenie dwóch kości podudzia). Ten artykuł dotyczy najważniejszego stawu z całej trójki a mianowicie stawu piszczelowo-udowego.

Aby ruch w stawie przebiegał sprawnie, niezbędne jest współgranie wielu struktur anatomicznych. Więzadła i torebka stawowa odpowiadają za to aby staw był stabilny i nie wykraczał po za fizjologiczny zakres ruchomości. Kolejnym ważnym elementem stawu są łąkotki, zbudowane z tkanki chrzęstnej włóknistej odpowiadają za prawidłową prace kolana po przez dopasowanie do siebie powierzchni stawowych między kością piszczelową a kością udową, umożliwiają także niewielkie ruchy obrotowe.


Fot. Budowa stawu kolanowego

Czynnymi stabilizatorami stawu są oczywiście mięśnie. Ważne jest aby pomiędzy mięśniami otaczającymi staw istniał balans, napięcie musi być zrównoważone. Jeżeli jest przewaga napięcia jednej grupy mięśniowej to może dojść do zaburzenia biomechaniki, a to z kolei przyczynia się do szybszego zużywania struktur stawowych. Do najważniejszych mięśni oddziałujących na staw kolanowy należą – mięsień czworogłowy uda i jego antagoniści czyli grupa kulszowo goleniowa (znajdująca się z tyłu uda), w której skład wchodzą mięsień dwugłowy uda, półbłoniasty i półścięgnisty. Te dwie grupy mięśniowe są odpowiedzialne za ruchy wyprostu i zgięcia.

Kluczową strukturą w przypadku choroby zwyrodnieniowej jest chrząstka stawowa. Ta skomplikowana struktura występująca na powierzchniach stawowych kości posiada liczne funkcję, bardzo ważne dla prawidłowej biomechaniki w kontekście przenoszenia sił i ochrony stawów. Do najważniejszych funkcji chrząstki stawowej należy zapewnianie jak najmniejszego tarcia w stawie oraz rozkładanie obciążeń.

Niestety chrząstka ma ograniczone możliwości odżywiania. Do chrząstki nie dochodzą tętnice, nie ma w niej naczyń limfatycznych. Odżywiana jest ona w głównym stopniu przez płyn stawowy jak i w mniejszym stopniu dzięki substancjom pokarmowym z kości. Budowa i funkcja chrząstki nie pozwala na proces gojenia bądź regeneracji. Żywotność komórek chrząstki szklistej znajdujących się głęboko w tkance, zwanych chondrocytami wraz z wiekiem jak i rozwojem tkanki spada. W wyniku tego procesu komórki te ulegają degradacji, a to pogarsza ich mechaniczne właściwości.

Niewielkie zdolności regeneracyjne wykazywane przez chrząstkę szklistą, doprowadzają do sytuacji, gdzie w miejscu uszkodzenia zostaje ona zastępowana chrząstką włóknistą, która posiada gorsze własności biomechaniczne. Wtedy to podchrzęstna warstwa kostna przenosi obciążenia (stąd wynika ból, bo tkanka podchrzęstna jest unerwiona w przeciwieństwie do chrząstki szklistej) a zarazem ulega pogrubieniu.

Choroba zwyrodnieniowa obejmuje wszystkie struktury, które tworzą staw: podchrzęstną warstwę kości, torebkę stawową, więzadła oraz mięśnie. W wyniku zmian zwyrodnieniowych kości budujące staw ulegają deformacji. Ich struktura staje się nierówna, tworzą się wyrośla kostne (osteofity), dochodzi do zwapnień w obrębie więzadeł, torebki stawowej oraz mięśni. Ponadto dochodzi do zmiany ustawienia osi stawu kolanowego, co wpływa na dalszy wzrost przeciążeń.

Całkowite zahamowanie procesu zwyrodnieniowego nie jest możliwe, natomiast leczenie zachowawcze może złagodzić objawy i spowolnić proces niszczenia stawu.

Fot. Wizualizacja choroby zwyrodnieniowej kolana



Całą tą niekorzystną kaskadę zdarzeń możemy podzielić na 4 etapy, które korelują z 4-stopniową skalą chondromalacji według Outerbridge’a. Nie jest to matematyka i jeden etap nie zaczyna się proporcjonalnie po drugim. Proces choroby zwyrodnieniowej jest płynny i etapy niekorzystnych zmian stale przenikają się.


Etap 1.

Powierzchnia chrząstki staje się chropowata. Włókna kolagenowe stają się cieńsze, gorzej zorganizowane i rozluźnione. Na tym etapie zazwyczaj nie odczuwasz bólu.

Etap 2.

Pojawienie się szczelin wchodzących w głąb chrząstki, zmniejsza się ilość macierzy chrząstki. |Zazwyczaj jest to początek pojawienia się dolegliwości bólowych.

Etap 3.

Pod wpływem zużycia chrząstki dochodzi do pogrubienia podchrzęstnej kości oraz do pojawienia się osteofitów. Szczeliny i pęknięcia chrząstki są coraz głębsze i zajmują coraz większą powierzchnię, natomiast elementy rozpadu chrząstki wywołują coraz to większy stan zapalny i ból.

Etap 4.

Postęp dalszych uszkodzeń z odsłonięciem struktury kości, pęknięciami podchrzęstnej warstwy kości i rozrostem osteofitów. Na tym etapie brak jest możliwości normalnego funkcjonowania.

Najciekawsze jest to, że część tych procesów przez wiele lat przebiega bez jakichkolwiek dolegliwości bólowych. Organizm przez bardzo długi czas (nawet kilkanaście lat) sam daje sobie radę. Taka sytuacja wynika z pewnej równowagi organizmu, który potrafi radzić sobie pomimo znacznych uszkodzeń, czasem bez żadnego bólu. Podczas wielu niekorzystnych aktywności (skakanie z wysokości, dźwiganie ciężarów, wielogodzinna praca stojąca) stawy stopniowo tracą swoje właściwości. Wpływa to na mikro uszkodzenia przekładające się na pierwsze dolegliwości bólowe, ale dopiero po pewnym czasie. Powyższy mechanizm w dużej mierze wynika z braku unerwienia chrząstki. Włókna nerwowe unerwiają dopiero podchrzęstną warstwę kości oraz tkanki miękkie otaczające staw, dlatego objawy choroby przeciążeniowej są znacznie opóźnione.

Zazwyczaj za pogorszenie funkcji stawu odpowiada „czynnik wyzwalający”, czyli sytuacja jednorazowego przeciążenia stawu bądź urazu, która zaburza obecne możliwości kontroli wieloletnich uszkodzeń stawu. W przypadku stawu kolanowego zupełnie inny będzie charakter objawów związany z uszkodzeniem chrząstki w stawie rzepkowo-udowym, w porównaniu do uszkodzeń w stawie piszczelowo-udowym, ale o tym w dziale Objawy.

Objawy choroby zwyrodnieniowej kolana

W momencie, gdy wiemy już, jak przebiega proces niszczenia stawu, możemy skoncentrować się na objawach, które są naturalną konsekwencją tych wszystkich negatywnych zdarzeń. Oczywiście w rejonie kolana możemy odczuwać różne dolegliwości, nawet takie, które nie będą związane z postępującą chorobą zwyrodnieniową. Na tym etapie nie będę jednak brał ich pod uwagę, choć poruszę ten temat w dziale Diagnostyka.

U każdej osoby objawy zwyrodnienia kolana są indywidualne, jednakże istnieje wiele czynników wspólnych, które opisuje poniżej:

– Głównym objawem choroby zwyrodnieniowej kolana jest ból. Tak jak już wspominałem wcześniej, nie oznacza on jednak początku choroby, ale sygnalizuje o pewnym stopniu zaawansowania problemu. Jego nasilenie jest często proporcjonalne do stopnie zużycia stawu. W zaawansowanych stadiach ból może być odczuwany nawet w spoczynku (kiedy staw nie pracuje). W przypadku stawu piszczelowo-udowego ból najczęściej zlokalizowany jest w przyśrodkowym lub bocznym przedziale stawu. Niestety w przypadku dużych uszkodzeń chrząstki, ból może opasywać całą szparę stawową. W przypadku stawu rzepkowo-udowego ból zazwyczaj występuję w przedniej części stawu (jest odczuwany pod rzepką lub w jej okolicy). Na początku ból może pojawiać się po dłuższym chodzeniu, bieganiu lub całym dniu „na nogach” i na takie objawy należy najbardziej zwracać uwagę. To właśnie na tym etapie choroby można jeszcze dużo zrobić. W miarę jej trwania ból będzie pojawiał się coraz szybciej i częściej, aż w końcu może być odczuwany nawet w spoczynku, bez żadnej aktywności.

– Bardzo częstym efektem zmian degeneracyjnych stawu jest postępująca szpotawość kolan, czyli sytuacja, gdy w pozycji stojącej ciężko o złączenie kolan. Stopień szpotawości jest w wielu przypadkach asymetryczny (po jednej stronie szpotawość jest większa), a w rzadszych sytuacjach może pojawić się również koślawość stawów (kolana nadmiernie schodzą się do środka).

– Dolegliwościom bólowym bardzo często towarzyszy obrzęk, czyli jeden staw kolanowy ma większą objętość od drugiego. Zazwyczaj obrzęk jest widoczny w przedniej części kolana (rzepka jest mniej widoczna) lub z tyłu, co utrudnia jego zgięcie.

– Stopniowa sztywność stawu – na początku są to niewielkie ograniczenia ruchomości, jednak z czasem dochodzi do nieodwracalnej sztywności danego zakresu ruchomości. W większości przypadków ograniczone jest zgięcie stawu (trudność w zbliżeniu pięty do pośladka), następnie ograniczony może być również wyprost, a największa sztywność pojawia się po dłuższym bezruchu.

– W przypadku, gdy z powodu dolegliwości bólowych dochodzi do oszczędzania stawu, powstają zaniki mięśniowe, które mają wpływ na osłabienie stabilizacji mięśniowej. Dotyczy to najbardziej mięśnia czworogłowego uda.

– Dolegliwości bólowe będę sprzyjały kompensacji – układ ruchu zmieni swoją funkcję, by odciążyć bolesną część stawu (np. utykanie, przeciążenie drugiej nogi, deformacje stopy).

– Brak ruchu w stawie (noc, siedzenie, brak aktywności) może zwiększać ból i sztywność stawową, z powodu deficytu produkcji mazi stawowej oraz obniżonego ukrwienia. W takiej sytuacji najgorsze do wykonania są pierwsze kroki, w miarę upływu czasu sytuacja się poprawia, gdyż sztywność stawowa zazwyczaj nie trwa dłużej niż 30 minut.

– Zmiana pogody to jeden z czynników opisywanych przez pacjentów, który może mieć wpływ na zwiększenie dolegliwości bólowych.

– Zwiększone obciążenie stawu będzie nasilało dolegliwości, dotyczy to szczególnie długiego chodzenia lub stania. Większe obciążenia mogą pojawiać się podczas: biegania, chodzenia po nierównym podłożu, chodzenia po schodach, siadu klęcznego (pięty pod pośladkami) lub podczas skakania.

Szybsze zmiany zwyrodnieniowe dotyczą częściej kobiet niż mężczyzn, co wynika z kilku czynników: mniejsza stabilność mięśniowa, drobniejszy układ kostny, ciężka praca fizyczna. Objawy choroby mogą się stabilizować i łagodzić na kilka miesięcy lub nawet na kilka lat. Jest to tak zwany okres wyciszenia. Należy jednak pamiętać, że brak dolegliwości bólowych nie oznacza zatrzymania procesu uszkodzenia chrząstki.


Podsumowanie


Tak jak napisałem powyżej, istnieje wiele różnych objawów choroby zwyrodnieniowej kolan. Przebieg choroby może być zróżnicowany i często inny u różnych osób. Nigdy nie warto porównywać swoich objawów choroby do objawów występujących u innej osoby. Nasz układ ruchu jest tak skomplikowany, że na różnorodność dolegliwości będzie miało wpływ bardzo wiele czynników. To, co warto zapamiętać, to fakt, że nie można lekceważyć nawet niewielkich objawów. Poprzez niewielkie sygnały organizm przesyła nam informacje, które powinny zmotywować nas do działania.

Przyczyny postępowania zwyrodnień kolana

Jest bardzo wiele czynników, które wpływają na powolne uszkodzenia chrząstki stawowej. Do przyczyn w pierwszej kolejności możemy zaliczyć nadwagę i otyłość. Redukcja wagi w znacznym stopniu zmniejsza obciążenie stawów a przez to spowalnia uszkodzenie chrząstki.

Czynnikiem, który bardzo mocno wpływa na powstanie zwyrodnienia kolana jest asymetria obciążania obydwu kończyn dolnych. W przypadku skoliozy (skrzywienia kręgosłupa) lub asymetrii ustawienia miednicy często ciężar ciała przesuwa się na jedną stronę. W takim przypadku podczas stania i chodzenia jeden staw kolanowy jest poddany znacznym większym obciążeniom niż drugi. To samo dotyczy pracy zawodowej, w której często dochodzi do przenoszenia ciężaru ciała tylko na jedną stronę.

Asymetria obciążenia stawu kolanowego to również kolana koślawe (stawy kolanowe  uciekają do środka, tworząc literę X) oraz szpotawe (kolana uciekają do boku, tworząc literę O). W obydwu sytuacjach dochodzi do nadmiernego rozciągnięcia torebki stawowej i struktur więzadłowych po jednej stronie stawu a bardzo mocnego obciążeniem chrząstki stawowej i łąkotki pod drugiej. Ta sama sytuacja dotyczy nadmiernych przeprostów w stawie kolanowym gdzie bardzo mocno obciążony jest przedni przedział stawu. O dziwo do tego typu przeciążeń dochodzi nawet u osób szczupłych.

Kolejnym czynnikiem, który ma wpływ na powstanie zwyrodnienia stawu kolanowego jest osłabienie mięśni stabilizujących staw kolanowy. W przypadku stabilizacji mięśniowej ważny jest prawidłowy balans pomiędzy grupami o przeciwnej funkcji. Tak by zbyt duża siła i masa mięśniowa którejś z grup nie powodowała zaburzenia prawidłowej osi obciążenia w stawie. Ponadto słaba stabilizacja stawu w przypadku dużych przeciążeń sprzyja degeneracji chrząstki.

Praca zawodowa może mieć również ogromny wpływ na zużywanie się chrząstki stawowej. Jednostajna pozycja klęczące, siad na piętach, chodzenie po schodach lub podnoszenie ciężkich przedmiotów, to czynniki, które będą wpływać na przyspieszone zużycie stawu.

Jednym z ostatnich czynników,  który wpływa na rozwój choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego jest sport. Wśród dyscyplin, które wpływają na przeciążenie kolan zaliczamy: podnoszenie ciężarów, sporty walki, bieganie, sporty ekstremalne. Wiąże się to przede wszystkim z powtarzającymi się przeciążeniami, dużym obciążeniem treningowym, duża intensywnością zawodów oraz licznymi urazami. 

Ponadto szybsze zużycie chrząstki stawowej ma miejsce w wielu stanach pourazowych. Zarówno złamania, skręcenia, naderwania w obrębie kończyn dolnych wpływają na zmianę biomechaniki działania stawu co po latach mogą skutkować wcześniejszymi zmianami zwyrodnieniowymi.

Zwyrodnienie stawu kolanowego to również efekt wielu chorób układowych tj: Rzs (reumatoidalne zapalenie stawów), borelioza, artropatie, zapalania bakteryjne.

Fot. Praca na kolanach jako jeden z czynników choroby zwyrodnieniowej kolan

Diagnostyka

Rozpoczęcie diagnostyki przez lekarza lub fizjoterapeutę będzie polegało na ocenie: testów ruchomości, lokalizacji bólu oraz siły mięśniowej. Istotna będzie także ocena stawu biodrowego, skokowego oraz osi kończyn dolnych.

Jeśli chodzi o diagnostykę obrazową konieczne będzie badanie RTG. Wykonuję się je aby ocenić staw pod kątem zwężenia szpary stawowej, sklerotyzacji podchrzęstnej kości, torbieli oraz występowania osteofitów (wyrośla kostne). Lekarz może uzupełnić diagnostykę w wybranych przypadkach kierując pacjenta na MR (Rezonans magnetyczny), TK (Tomografię komputerową) lub USG.

Diagnostyka różnicowa

Chorobę zwyrodnieniową kolana należy zróżnicować z innymi dysfunkcjami. Jest wiele schorzeń, u których można zaobserwować podobne objawy do tych występujących w gonartrozie, dlatego niezbędne jest bardzo dokładne badanie. Takie postępowanie jest niezbędne by odróżnić objawy od przyczyn, co jest niezmiernie ważne dla strategii leczenia. Choroby z podobnymi objawami to: łuszczycowe zapalenie stawów, reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), dna moczanowa, reumatyzm tkanek miękkich, artropatia z odkładaniem soli wapnia, zakażenie stawu, nowotwory.

Fot. Przykład zwężenia szpary stawowej jako jeden z widocznych objawów w obrazie RTG

Leczenie zwyrodnień kolan

Leczenie choroby zwyrodnieniowej powinno być zawsze indywidualne do  przebiegu choroby pacjenta, czynników ryzyka oraz schorzeń współistniejących.

Podczas procesu leczenia istotnych jest wiele czynników. Proces rehabilitacji powinien się rozpocząć od rozluźniania napięć mięśniowo-powięziowych w obrębie uda oraz podudzia. Przyspieszy to proces regeneracji tkanek poprawi krążenie oraz mobilność stawu kolanowego.

W chorobie zwyrodnieniowej bardzo często dochodzi do ograniczenia ruchomości stawowej. Dlatego kolejnym etapem rehabilitacji są ćwiczenia, które poprawiają zakres ruchomości stawu. Pomocne mogą być również techniki terapii manualnej, które wpłyną na poprawę ruchomości torebki stawowej oraz pozostałych tkanek okołostawowych.

W celu odżywienia powierzchni stawowych istotny jest ruch, w przypadku stawu kolanowego wskazana jest jazda na rowerze stacjonarnym. Jeśli podczas kręcenia dolegliwości bólowe nie wzrastają to warto rozpocząć kręcenie od kilku minut dziennie. Jeśli objawy nie będą się zwiększać to można wydłużać czas kręcenia do kilkudziesięciu minut dziennie. Ruch będzie powodował stymulacje stawu do produkcji mazi stawowej, która jest kluczowa w chorobie zwyrodnieniowej. Najważniejsze, że podczas tego typu aktywności nie dochodzi do znacznego obciążenia stawu, bo cały ciężar spoczywa na siodełku a nie na stopach.

Ważna jest również modyfikacja aktywności fizycznej. Zamiast aktywności powodujących duże obciążenia stawu, tj. długie marsze czy ćwiczenia w pozycji stojącej można spróbować wykonywać aktywności, które w mniejszym stopniu będą obciążać stawy. Do tego typu aktywności możemy zaliczyć: pływanie, jazdę na rowerze, ćwiczenia w pozycji siedzącej lub leżącej.

Jednym z czynników, który może znacznie przyczynić się do redukcji obciążeń stawu jest powrót do optymalnej wagi. Zrzucenie nawet kilku kilogramów powoduje już istotne zmniejszenie obciążenia stawu.

Uzupełnieniem procesu rehabilitacji w stanach ostrych może być leczenie przeciwzapalne i przeciwbólowe za pomocą leków doustnych, maści oraz iniekcji dostawowych. W mniej zaawansowanych przypadkach lekarz może zaproponować iniekcje do stawowe oparte na kwasie hialuronowym.

Fot. Przykład ćwiczenia skierowanego na naukę utrzymania prawidłowej osi kończyn dolnych

Fizykoterapia

Fizykoterapia w przypadku zwyrodnienia kolana ma główne zastosowanie w stanie ostrych dolegliwości bólowych. Ma działanie wspomagające po przez poprawę ukrwienia stawu, zmniejszenie stanu zapalnego i redukcję dolegliwości bólowych. W stanie przewlekłym pomocne mogą być okłady borowinowe, parafinowe lub lampa sollux (wpłyną na poprawę ukrwienia stawu i rozluźnienie tkanek miękkich przed ćwiczeniami). W stanie ostrym (duży ból i stan zapalny) wykorzystuje się krioterapię. Korzystne może być także działanie: magnetoterapii, laseroterapii, elektroterapii lub ultradźwięków.

Zabieg operacyjny

W przypadku bardziej zaawansowanych zmian kiedy wyczerpały się możliwości leczenia zachowawczego niezbędna może się okazać operacja. Rodzaj zabiegu będzie zależał w dużej mierze od funkcji stawu i zmian obecnych w diagnostyce obrazowej. Jeśli  zmiany nie są zaawansowane to lekarz może zdecydować się na artroskopię za pomocą, której można oczyścić zniszczoną chrząstkę i usunąć inne uszkodzenia. Artroskopia niesie dużo mniejsze powikłania w porównaniu do operacji na otwartym kolanie, lecz nie zawsze jest możliwa.

Innym zabiegiem jest endoprotezoplastyka gdzie dochodzi do wymiany stawu (usunięcie fragmentów kości, które są zastąpione metalowymi komponentami). Endoprotezoplastyka może być częściowa lub całkowita. W przypadku endoprotezoplastyki częściowej wymieniana jest boczna lub przyśrodkowa część stawu. Jednak w większości przypadków dochodzi do całkowitej wymiany stawu.

Przebieg rehabilitacji po zabiegu będzie zawsze indywidualny ponieważ zależy od wielu czynników. Decyzje o doborze ćwiczeń i momencie obciążania stawu powinni wspólnie podejmować lekarz wraz z fizjoterapeutą. Głównymi celami będzie poprawa ruchomości, siły i stabilności stawowej. Ważna będzie praca nad prawidłowym wzorcem chodu.

Fot. Przykład modelu kostnego z zastosowaniem endoprotezoplastyki stawu kolanowego

Zaopatrzenie ortopedyczne – zobacz jaki sprzęt polecam do ćwiczeń i rehabilitacji?

Nie trać czasu kliknij w link i przejdź do mojego sklepu

W przypadku znacznych dolegliwości bólowych w celu odciążenia stawu zastosować można kule, balkonik lub kije do nordic walking. Powinno się je trzymać w ręce przeciwległej do kończyny chorej. W wyborze pomocy do chodzenia powinien pomóc fizjoterapeuta, który oceni wzorzec chodu. Przy niewielkich zmianach pomocne mogą być także żelowe wkładki do butów dla większej amortyzacji podczas chodzenia.

Pewną stabilizację oraz unieruchomienie bolesnego stawu może zapewnić orteza stawu kolanowego. Wpłynie ona na ograniczenie bolesności w stanie ostrym oraz zwiększy stabilność podczas chodzenia po nierównościach. W przypadku ortezy należy pamiętać, że może ona być zakładana tylko w przypadku zaostrzenia dolegliwości maksymalnie przez kilka godzin dziennie. Noszenie jej codziennie przez dłuższy czas wpłynie na osłabienie siły mięśniowej i pogorszenie funkcji stawu.

Warto pomyśleć również o wygodnym obuwiu ortopedycznym. Obecnie wiele firm produkuje ładne buty wykonane z najlepszych materiałów o doskonałym komforcie i dobrej amortyzacji podczas chodzenia. W przypadku rehabilitacji bardzo przydatne są różnego rodzaju gumy i taśmy, piłki, krążki sensomotoryczne oraz mata do ćwiczeń. Pomocny może być również rotor.

Rokowania w chorobie zwyrodnieniowej kolan

W przypadku zwyrodnienia stawu kolanowego rokowania są zależne od stopnia zniszczenia stawu, czasu trwania choroby, masy ciała oraz stanu pozostałych stawów kończyn dolnych. Na początkowych etapach choroby dobra terapia i stosowanie się do zaleceń fizjoterapeuty może znacznie załagodzić dolegliwości. Przy znacznie uszkodzonym stawie rehabilitacja ma ograniczone działanie, docelowym wyjściem będzie zabieg operacyjny.

Jeśli masz pytania i wątpliwości co robić, kiedy problem dotyczy Ciebie, umów się ze mną na Konsultację Online

Podobał Ci się artykuł? Oceń go i zostaw komentarz, to pomoże znaleźć go innym!
Przemek Jureczko