Zespół ciasnoty podbarkowej (cieśń, ciasnota podbarkowa) – objawy, ćwiczenia, operacja

Ten artykuł to wiele cennych informacji na temat praktyki pracy z pacjentami a nie tylko teorii.

W tym artykule w przystępny sposób przekaże Ci informacje na temat:

– Zespołu ciasnoty podbarkowej

– Objawów i przyczyn tego problemu

– Wszystkich strategii leczenia

– Rokowań i wskazówek niezbędnych do poprawy funkcji Twojego barku :)


Zespół ciasnoty podbarkowej (cieśń podbarkowa) to jeden z częstych problemów obręczy barkowej. Problem ten występuje zarówno u osób młodych jak i starszych. Według statystyk około 40-60% problemów w obrębie całej obręczy barkowej spowodowanych jest właśnie tym schorzeniem. Niestety problem ciasnoty podbarkowej to termin, który jest dość obszerny i do którego zostało wrzuconych kilka różnych problemów na raz, co znacznie utrudnia diagnostykę i leczenie! Wielokrotnie wiele osób z diagnozą zepołu ciasnoty podbarkowej czyli Subacromial Impingement Syndrome (SIS) nie ma zmniejszenia przestrzeni podbarkowej pomimo silnego bólu! Postaram się to wszystko wytłumaczyć w dalszej części artykułu.

W przypadku ciasnoty podbarkowej objawy bólowe wynikają z tendinopatii stożka rotatorów (przeciążenia mięśni sterujących stawem ramiennym), stanu zapalnego kaletki leżącej pod wyrostkiem barkowym, aż w końcu ze zmniejszenia przestrzeni podbarkowej, co może skutkować uciskiem na ścięgno stożka rotatorów. Zespół ciasnoty podbarkowej może być początkiem barku zamrożonego lub może prowadzić do zerwania stożka rotatorów

Wiem, wszystko to mocno zamgatwane, ale im dalej w las wszystko będzie coraz prostsze :)

Trochę o anatomii w przypadku zespołu ciasnoty podbarkowej

W przypadku zespołu ciasnoty podbarkowej kluczowym rejonem jest przestrzeń podbarkowa. Jest to przestrzeń, która od góry jest ograniczona poprzez wyrostek barkowy, więzadło kruczo-barkowe, wyrostek kruczy łopatki i staw barkowo-obojczykowy, natomiast od dołu graniczy z głową kości ramiennej i z częścią guzka większego kości ramiennej.

W warunkach fizjologicznych wielkość przestrzeni podbarkowej średnio waha się
w granicach 1-1,5 cm. Podczas unoszenia ręki do góry przestrzeń ta zmniejsza się do ok. 5mm.

W warunkach prawidłowej biomechaniki podczas wykonywania ruchów kończyną górną głowa kości ramiennej oraz ścięgna stożka rotatorów ślizgają się pod wyrostkiem barkowym łopatki bez uczucia bólu. Gdy natomiast przestrzeń jest zmniejszona, struktury mogą być uciskane, przez co dochodzi do powstania dolegliwości bólowych i stanu zapalnego.

Warto wiedzieć, że w stawie ramiennym mamy jeszcze kaletkę podbarkową. W uproszczeniu można opisać ją jaką małą poduszkę z wodą, która pozwala zmniejszać tarcie, różnych struktur ślizgających się w rejonie stawu ramiennego. Niestety różne przeciążenia mogą prowadzić do jej stanu zapalnego, objawiającego się bólem i jej powiększeniem.

Na stożek rotatorów składają się mięśnie: podłopatkowy, obły mniejszy, nadgrzebieniowy oraz podgrzebieniowy. Ścięgna stożka rotatorów wraz z torebką stawową są zrośnięte, otaczając głowę kości ramiennej. Stożek rotatorów z jednej strony zapewnia stabilność stawu ramiennego z drugiej pozwala na jego dużą ruchomość.

Konflikt stożka rotatorów z wyrostkiem barkowym, więzadłem kruczo-barkowym lub stawem barkowo-obojczykowy wpływa na tworzenie się zwapnień, wyrośli kostnych lub uszkodzeń ścięgna. Ostatecznie może zakończyć się całkowitym zerwaniem ścięgna.

Wszystko o objawach zespołu ciasnoty podbarkowej

Na każdym z tych etapów ciasnoty podbarkowej możesz odczuwać silny ból. W początkowym etapie może się on pojawiać tylko w niewielkim zakresie ruchu (głównie uniesienie ręki do boku, lub nad głowę), z czasem bolesny zakres może się powiększać. Bolesne może być ułożenie ręki na głowie, sięganie do zapięcie stanika lub podniesienie ręki na głowę. Gdyby doszło do zerwania ścięgna stożka rotatorów wtedy natychmiastowo funkcja kończyny górnej zostaje mocno ograniczona (duży ból i brak siły).

W przypadku objawów bólowych możemy zrobić pierwszy podział, ze względu na moment pojawienia sią bólu:

1 Niewielki stan zapalny – objawy pojawiają się tylko podczas ciężkiej pracy fizycznej lub uprawiania sportu, gdzie następnego dnia wraca prawidłowa funkcja stawu. Jest to moment kiedy najlepiej zacząć reagować, na tym etapie leczenie jest najłatwiejsze!

2 Zwiększone przeciążenie stawu i stan zapalny – objawy pojawiają się przy codziennej aktywności, szczególnie podczas ruchów ramienia ponad głową.

3 Znaczne uszkodzenie stawu – duże nasilenie objawów, nawet przy niewielkim ruchu. Duże ryzyko naderwania lub zerwania ścięgna stożka rotatorów. W tej sytuacji istnieje znacznie utrudnione codzienne funkcjonowanie połączone z silnym bólem.

W przypadku cieśni podbarkowej znacznie pogarsza się ruchomość stawu, zazwyczaj problem będzie dotyczył

– Sięgania ręką do przodu,

– Podnoszenia ręki do boku,

– Sięgania ręką do tyłu do łopatki,

– Kładzenia ręki na głowę.

Co ciekawe, jeśli masz problem tylko z przeciążeniem stożka rotatorów to ruchy te będą możliwe do wykonania jeśli pomożesz sobie drugą ręką, lub twoja ręka będzie podtrzymywana przez kogoś innego.

Kolejnym objawem cieśni podbarkowej jest osłabienie siły mięśniowej i zaniki mięśniowe. Objaw ten jest spowodowany, ograniczeniem ruchomości ramienia ze względu na występujący ból. W praktyce ból powoduje, że oszczędzasz bark, a oszczędzanie powoduje zaniki mięśniowe. Niestety tworzy to błędne koło objawów bo osłabienie siły mięśniowej stożka rotatorów negatywnie wpływa na prawidłową biomechanikę obręczy barkowej i dalszy postęp dysfunkcji.

U wielu moich pacjentów bardzo często pojawia się znaczna tkliwość uciskowa w przedniej, bocznej i tylnej części obręczy barkowej. Spanie na bolesnym barku zazwyczaj będzie bardzo nieprzyjemne. Mogą pojawiać się dźwięki stawowe oraz trzaski. Postępujący stan zapalny może zwiększać ciepłotę w obrębie obręczy barkowej.

W wyniku cieśni podbarkowej i związanego z nią bólem zmienia się całkowicie biomechanika obręczy barkowej, co przekłada się na możliwe dolegliwości bólowe w rejonie łopatki, łokcia oraz kręgosłupa. Objawy często pojawiają się u sportowców i osób pracujących fizycznie.

To, o czym warto jeszcze wspomnieć to konsekwencje psychologiczne bólu barku. Przewlekłe (jeśli problem trwa miesiącami lub latami) objawy bólu i ograniczenia ruchomości znacznie utrudniają codzienne funkcjonowanie i wpływają na samodzielność. Taka sytuacja może znacznie wpływać na komfort życia i stany depresyjne szczególnie u osób w starszym wieku.

Przyczyny ciasnoty podbarkowej

Dobrze przejdźmy do sedna sprawy! Postaram się pokazać, co może dziać się w Twoim stawie ramiennym i dlaczego odczuwasz ból. Postaram się pokazać wszystkie problemy jakie zostały wrzucone do worka pod hasłem zespół ciasnoty podbarkowej.

Ważne by przytoczyć tu dwa główne argumenty, za tym, że zwężenie przestrzeni podbarkowej nie jest decydujące jeśli chodzi o odczuwanie bólu, świadczy o tym:

1 Znaczną poprawy funkcji obręczy barkowej u pacjentów leczonych zachowawczo (bez operacji) pomimo, że nie doszło do zwiększenia przestrzeni podbarkowej,

2 Brak spektakularnych efektów operacji, mających za cel zwiększenie przestrzeni podbarkowej

Na szczęście wielu specjalistów zna dobrze ten problem, jednak u części osób istnieje dalej zamieszanie i chaos.


Istnieje wiele przyczyn powstania zespołu ciasnoty podbarkowej:

Tendinopatia stożka rotatorów

Tendinopatia to przeciążenie ścięgien, w tym przypadku chodzi o przeciążenie (uszkodzenie) ściegien mięśni sterujących obręczą barkową. Ścięgno w wyniku przeciążeń może być pogrubione, co wpływa na zmniejszenie przestrzeni podbarkowej. W przypadku tendinopatii możesz mieć problem z podnoszeniem ręki do przodu lub boku. Tendinopatia to najczęstszy problem w tym rejonie. W przypadku tendinopatii musisz wiedzieć, że na początkowym etapie jest to problem, który można „naprawić” jednakże, im dłużej będziesz zwlekać tym większe konsekwencje i dalsza lawina problemów. Najgorszą konsekwencją jest tu zerwanie ścięgna stożka rotatorów i bark zamrożony. W tendinopatii charakterystyczne jest to, że bezbolesny ruch barku zwiększa się kiedy pomagasz sobie drugą ręką, lub gdy terapeuta lub bliska osoba podnosi Twoją rękę.

Wady anatomiczne i stopniowe zmiany zwyrodnieniowe

W bardzo rzadkich sytuacjach za problem ciasnoty barkowej odpowiedzialne jest złe dopasowanie kości ramiennej i łopatki oraz innych struktur stawowych . W takim przypadku łatwiej o pojawienie się bólu w wyniku powtarzalnych przeciążeń stawu. Z wiekiem, szczególnie po 40 roku życia zmiany zwyrodnieniowe pojawiają się również w stawie ramiennym. W obrazie RTG widzimy różnej wielkości nierówności kości ramiennej i łopatki (Osteofity).

Dysbalans mięśni ramienia

Dysbalans w obrębie stawu ramiennego dotyczy mięśni obniżających i unoszących głowę kości ramiennej w stawie. W tym przypadku chodzi o zbyt duże przeciążenie i skrócenie mięśnia naramiennego. Mięsień naramienny jest bardzo silnym mięśniem, który bierze udział przy większości ruchów w obrębie stawu ramiennego dlatego łatwo o jego przeciążenie.

Dysbalans stawu ramiennego może być również efektem osłabienia mięśni stożka rotatorów. Mięśnie te mogą być osłabione w wyniku naderwania lub oszczędzania kończyny górnej po innych uraz obręczy barkowej.

Kolejną przyczyną niestabilności wtórnej może być nieprawidłowa stabilizacja łopatki. W jej wyniku dochodzi do niewłaściwego ustawienia łopatki względem kości ramiennej, co powoduje zaburzenie prawidłowej biomechaniki obręczy barkowej. W przypadku dysbalansu mięśniowego warto jak najszybciej rozpocząć proces rehabilitacji, żeby nie dopuścić do rozwinięcia barku zamrożonego.

Łączenie różnych czynników

W medycynie jak to w życiu, często sytuacja pogarsza się, kiedy kilka problemów łączy się. Podobnie jest z bólem w wyniku ciasnoty barkowej. Zazwyczaj dochodzi tutaj do ciągu niekorzystnych zdarzeń gdzie, przeciążenie lub uraz stożka rotatorów łączy się z uszkodzeniem innych struktur (kaletka, obrąbek stawowy) oraz dysbalansem mięśniowym, co daje stan zapalny i stopniowe zmniejszeni przestrzeni barkowej.

Konsekwencje zaniechania leczenia to… bark zamrożony!

Słynny bark zamrożony to w bardzo wielu przypadkach wymieniona powyżej kaskady zdarzeń. W najgorszej sytuacji są mężczyźni, u których naturalna sztywność stawu ramiennego utrudnia odwrócenie problemu stopniowo sztywniejącej torebki stawowej!

Jak dochodzi do zespołu ciasnoty podbarkowej?

Do powstania ciasnoty podbarkowej prowadzą 3 główne problemy

1 Czynnik to powtarzalna praca fizyczna lub obciążenia treningowe w sporcie. Intensywna praca rękami, również ta w domu i wokół domu powoduje stałe przeciążenia mięśniowe i liczne mikro urazy.

2 Częstą przyczyną cieśni podbarkowej mogą być także wszelkie urazy w obrębie stawów obręczy barkowej. Brak odpowiedniego leczenia oraz zbyt długie „oszczędzanie” ręki może powodować obkurczenie torebki stawowej w stawie ramiennym.

3 Ostatni czynnik, który warto tu wymienić to bagatelizowanie problemu barku. Z moich doświadczeń w pracy z pacjentami widzę, długie zwlekanie z przyjściem do specjalisty. Trzeba to jasno podkreślić, że w bardzo wielu przypadkach czas gra na Twoją niekorzyść! gdzie z czasem długotrwałe skutki problemu wymagają wielomiesięcznej rehabilitacji!

Jakie badania w zespole ciasnoty podbarkowej?

Diagnostyka ciasnoty barkowej powinna opierać się na ocenie ruchomości i siły mięśniowej we wszystkich stawach obręczy barkowej. Dla właściwej oceny sytuacji niezbędna jest także diagnostyka obrazowa. Dla oceny struktur kostnych najczęściej badaniem z wyboru jest RTG, choć czasem w sytuacjach wątpliwych pomocne może być wykonanie TK (Tomografia komputerowa). Dla oceny tkanek miękkich konieczne może być wykonanie USG lub MR (Rezonans magnetyczny).

Diagnostyka różnicowa 

W różnicowaniu zespołu cieśni podbarkowej z innymi schorzeniami należy wziąć pod uwagę min.: urazy i przeciążenia stawu barkowo-obojczykowego, dyskopatię szyjnego odcinka kręgosłupa. Objawy i postęp ciasnoty podbarkowej jest często zbieżny z występowaniem innych jednostek chorobowych obręczy barkowej. Rzeczą kluczową jest ustalenie co jest przyczyną pierwotną a co wtórną.

Leczenie zachowawcze zespołu ciasnoty podbarkowej

W przypadku ciasnoty podbarkowej, zazwyczaj najlepszą strategią jest proces rehabilitacji. Jednakże u części osób, które z jakiegoś powodu nie chcą leczyć przyczyn problemu lub po prostu nie ma takiej możliwości lekarze decydują się na podanie zastrzyku z Glikosteroidu.

Podanie blokady

Zastrzyki ze steroidów, które potocznie nazywane są „blokadą” zazwyczaj stanowią mieszaninę leku przeciwzapalnego z lekiem znieczulającym miejscowo (np. lidokaina lub bupiwakaina). Działanie leku można poczuć już w ciągu jednej doby od jego przyjęcia, choć efekt może być również opóźniony nawet o kilka dni. Wszystko jest zależne od stopnia rozwoju problemu ciasnoty podbarkowej. Dokładny czas działania iniekcji wykonanej ze steroidu, to może być okres nawet kilku tygodni, choć nie można wykluczyć, że u części osób efekt utrzyma się dłużej. U części pacjentów jedno wstrzyknięcie może znacznie wyciszyć stan zapalny, a u innych osób działanie leku może być znikome. Warto zaznaczyć, że dla bezpieczeństwa iniekcja powinna być wykonana pod kontrolą USG.

Wstrzyknięcie blokady może mieć również efekty uboczne. Powikłania mogą dotyczyć uszkodzenia ścięgien lub chrząstki stawowej. W przypadku blokady należy zdać sobie sprawę, że negatywne działanie iniekcji glikortykosteroidów (odłożone w czasie) powoduje, że ta strategia leczenia zespołu ciasnoty podbarkowej powinna być zarezerwowane głównie dla pacjentów u których:

– objawy bólu barku wynikają z toczącego się stanu zapalnego,

– sytuacja ekonomiczna nie pozwala na iniekcję kwasu hialuronowego,

– będzie to strategia przeciwbólowa w oczekiwaniu na zbliżający się proces rehabilitacji.

Rehabilitacja i ćwiczenia w zespole ciasnoty podbarkowej

W przypadku ciasnoty podbarkowej proces rehabilitacji jest zawsze indywidualny ponieważ wynika on z różnych przyczyn, powstania problemu. Jak przedstawiłem w dziale Przyczyny jest co najmniej kilka różnych od siebie przyczyn problemu, dlatego postaram się przedstawić ogólne założenia, a dodatkowe informacje znajdziesz w innych moich artykułach dotyczących szczegółowych problemów.

1 Po pierwsze rozluźnienie napiętych tkanek – masaż

W pracy nad korekcją ustawienia głowy kości ramiennej niezwykle istotne jest dążenie do wyrównania napięcia mięśniowego. Strategia ta polega na rozluźnianiu nadmiernie napiętych mięśni, wpływających na nadmierne uniesienie głowy kości ramiennej. W tym przypadku konieczne będzie rozluźnienie mięśnia naramiennego i wszystkich napięć mieśniowo-powięziowych związanych z tym istotnym mięśniem.

Jeśli natomiast Twój problem wynika głównie z przeciążeń mięśni sterujących stawem ramiennym „Stożek rotatorów” konieczne będzie rozluźnienie tego kompleksu, zwracając dużą uwagę na ścięgno stożka rotatorów. W tym przypadków „przebudowa” uszkodzonych struktur to często kwestia nawet 2-3 miesięcy, jeśli chcemy wykonać kompletną pracę. Część tej pracy części pacjenci wykonują samemu poprzez odpowiedni automasaż, po otrzymaniu właściwego instruktażu.

Warto dodatkowo rozluźnić także mięśnie sterujące obręczą barkową, szyją jak i górnym tułowiem. Praktycznie każdej osobie przyda się dobry masaż w tym rejonie ciała, co wiąże się z licznymi przeciążeniami związanymi z nasza nienajlepszą postawą :(

2 Terapia manualna w połączeniu z ćwiczeniami

Kiedy tkanki mają już wstępne rozluźnienie, rozpoczynam w terapii używać różne techniki terapii manualnej, których celem będzie przywrócenie prawidłowej gry stawowej pomiędzy kością ramienną i łopatką. Chodzi tu głównie o takie rozciągnięcie torebki stawowej by zrobić przestrzeń dla ruchów głowy kości ramiennej. Niestety w zaawansowanych przypadkach jest to spore wyzwanie. W przypadku poprawy ruchomości kluczowe jest wdrożenie natychmiastowo ćwiczeń, których celem będzie utrwalenie postępów terapii. W wielu przypadkach zachęcam pacjentów by ćwiczyć więcej niż 1 raz dziennie. Niestety jest to często konieczność u pacjentów, ze znaczną sztywnością stawową, które mają niewielką ilość ruchu w ciągu dnia.

Zawsze staram się walczyć o wszystkie ruchy w stawie ramiennym oraz o prawidłową ruchomość obręczy barkowej oraz kręgosłupa szyjnego i piersiowego.

3 Stabilizacja łopatki i praca nad postawą

Dla prawidłowej pracy obręczy barkowej niezbędne jest również prawidłowe ułożenie łopatki. Tylko prawidłowe ustawienie łopatki pozwoli na pracę całej obręczy barkowej bez niepotrzebnych przeciążeń. Niestety na temat prawidłowego ustawienia łopatki i ćwiczeń w tym kierunku istnieje wiele zamieszania w środowisku medycznym. W mojej pracy z pacjentami, początkowo uczę pacjenta ustawienia łopatki w spoczynku, by stopniowo zwiększać poziom zaawansowania ćwiczeń w ćwiczeniach dynamicznych. 

Jeśli uda się poprawić ruchomość stawową i zrównoważyć dysbalans mięśniowy podsumowaniem terapii będzie aktywna korekcja. Korekcja opiera się na nauce prawidłowego ustawienia barków, głowy, kręgosłupa i klatki piersiowej. Na tym etapie ważna jest nauka prawidłowej pozycji ciała.

Na tym etapie skupiam się na nauce ustawienia całej kolumny kręgosłupa w optymalnym ustawieniu. W uproszczeniu mogę powiedzieć, że uczę pacjentów jak „mniej garbić plecy i cofnąć brodę do szyi”. Ważna jest także praca nad prawidłowym ustawieniem klatki piersiowej. Zbliżamy się bardziej do ustawienia wdechowego z podniesieniem górnych żeber w przeciwieństwie do typowego wydechowego ustawienia klatki, która jest często zapadnięta. Oczywiście ważna jest tutaj jakość i spokój terapii, ponieważ nie da się zmienić nieprawidłowej postawy w tydzień lub dwa.

Niestety na tym etapie warto zdać sobie sprawę, że rehabilitacja będzie miała swoje duże ograniczenia jeśli za proces ciasnoty podbarkowej odpowiedzialne są: wady anatomiczne stawu ramiennego lub zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe.

Fizykoterapia

Fizykoterapia w zespole ciasnoty podbarkowej ma zastosowanie uzupełniające w przypadku leczenia zachowawczego oraz rehabilitacji pooperacyjnej. Zabiegi mają na celu obniżenie bólu oraz stanu zapalnego. Aby uzyskać te efekty korzystne może być zastosowanie krioterapii, elektroterapii, ultradźwięków lub laseroterapii.

Zobacz jaki sprzęt do ćwiczeń i rehabilitacji ciasnoty podbarkowej

Nie trać czasu, kliknij na link i przejdź od razu do Sklepu



BÓL – w przypadku powtarzającego się bólu, warto chłodzić rękę za pomocą Cold packa czyli żelu chłodzącego, który można przykładać kilka razy dziennie przez 15-20 minut (pamiętaj przykładaj cold pack do ciała przez cienki ręcznik kuchenny).

ROZLUŹNIANIE PRZECIĄŻEŃ RAMIENIA i OBRĘCZY BARKOWEJ – kiedy największe objawy bólu masz już za sobą (pierwsze tygodnie problemu) w celu rozluźnienia powtarzających się przeciążeń w rejonie ramienia oraz obręczy barkowej bardzo pomocne są wałki (wałek z kolcami, wałek gładki) oraz piłki do masażu oraz twarde jeżyki. Rejon przeciążeń w większości przypadków warto masować co 2-3 dzień. Podczas masowania obciążenie nie może być zbyt delikatne, ani zbyt bolesne.

WZMOCNIENIE Na ostatnim etapie procesu rehabilitacji, kiedy ból i ograniczenie ruchomości nie są już nasilone do Do wzmocnienia obręczy barkowej przydać się mogą hantle 1-2 kg, ściskacz dłoni, piłeczki do ściskania oraz gumy wzmacniające wyprost palców. 

Operacja w przypadku zespołu ciasnoty podbarkowej

Jeśli metody leczenia zachowawczego nie zmniejszą bólu i nie wpływają na poprawę funkcji stawu Twój lekarz może zalecić operację. W większości przypadków mówimy tutaj o artroskopii. Celem artroskopii będzie przywrócenie prawidłowej biomechaniki całej obręczy barkowej biorąc pod uwagę obecne uszkodzenia.

W trakcie zabiegu lekarz przez 2 otwory wprowadza do stawu mikro kamerę i zestaw narzędzi chirurgicznych. Podczas zabiegu artroskopii w przypadku zespołu ciasnoty podbarkowej lekarz ma możliwość wykonania wiele różnych manewrów:

– plastykę wyrostka barkowego: częściowe usunięcie lub zeszlifowanie fragmentu łopatki wpływającego na brak swobody ruchu kości ramiennej,

– usunięcie uszkodzonej kaletki,

– naprawę częściowego lub całkowitego zerwania stożka rotatorów,

– uwolnieniu ograniczeń torebki stawowej,

– naprawy innych struktur okołostawowych: więzadła, ścięgna.

W przypadku leczenia chirurgicznego należy zdać sobie sprawę, że na efekt będzie się składać prawidłowo przeprowadzona operacja z pełnym cyklem rehabilitacji. Te dwa elementy są niezbędne dla uzyskania bezbolesnego ruchu w stawie. Zaniechanie rehabilitacji zazwyczaj nie daje spodziewanych efektów!

Przebieg rehabilitacji po zabiegu będzie indywidualny ponieważ zależy od wielu czynników, m. in. działań jakie zostały wykonane przez ortopedę. Decyzje o doborze ćwiczeń i momencie powrotu do aktywności powinni wspólnie podejmować lekarz wraz z fizjoterapeutą. Głównymi celami będzie poprawa ruchomości, siły i stabilności stawowej w obrębie wszystkich stawów obręczy barkowej.

Rokowania w przypadku cieśni (ciasnoty) podbarkowej

Leczenie zachowawcze w zespole ciasnoty podbarkowej to powinien być główny kierunek leczenia. W większości przypadków tego typu strategia daje dobre efekty. Kluczowy jest tu jednak czas terapii. W przypadku zaawansowanych przypadków na właściwe efekty terapii trzeba poczekać co najmniej 1-2 miesiące. Należy jednak pamiętać, że rokowania są zależne od przyczyn dysfunkcji, a przede wszystkim trafnej diagnostyki. Najtrudniej o efekty u mężczyzn po 50 roku życia, którzy długo zwlekają z rozpoczęciem leczenia (wynika to z dużej sztywności przykurczonej torebki stawowej). W przypadku znacznych zmian ustawienia stawu, uszkodzeniu ścięgna stożka rotatorów oraz zmian zwyrodnieniowych o efekty trudniej, w takich sytuacjach często nie obędzie się bez zabiegu operacyjnego.

Najczęstsze pytania dotyczące zespołu cieśni podbarkowej

Co oznacza zespół ciasnoty podbarkowej?

Zespół ciasnoty podbarkowej (cieśń podbarkowa) to jeden z częstych problemów obręczy barkowej. Problem ten występuje zarówno u osób młodych jak i starszych. Według statystyk około 40-60% problemów w obrębie całej obręczy barkowej spowodowanych jest właśnie tym schorzeniem. Niestety problem ciasnoty podbarkowej to termin, który jest dość obszerny i do którego zostało wrzuconych kilka różnych problemów na raz, co znacznie utrudnia diagnostykę i leczenie!

W przypadku ciasnoty podbarkowej objawy bólowe wynikają z tendinopatii stożka rotatorów (przeciążenia mięśni sterujących stawem ramiennym), stanu zapalnego kaletki leżącej pod wyrostkiem barkowym, aż w końcu ze zmniejszenia przestrzeni podbarkowej, co może skutkować uciskiem na ścięgno stożka rotatorów. Zespół ciasnoty podbarkowej może być początkiem barku zamrożonego lub może prowadzić do zerwania stożka rotatorów.

Jak leczyć konflikt Podbarkowy?

W przypadku ciasnoty podbarkowej najczęsciej leczeniem z wyboru jest proces rehabilitacji. Właściwie prowadzona rehabilitacja może dać dobre efekty. O efektach rehabilitacji decyduje wiele czynników, które opisałem w dziale Leczenie Zachowawcze. Jeśli metody leczenia zachowawczego nie zmniejszą bólu i nie wpływają na poprawę funkcji stawu Twój lekarz może zalecić operację. W większości przypadków mówimy tutaj o artroskopii. Celem artroskopii będzie przywrócenie prawidłowej biomechaniki całej obręczy barkowej biorąc pod uwagę obecne uszkodzenia.

Jeśli masz pytania i wątpliwości co robić, kiedy problem dotyczy Ciebie, umów się ze mną na Konsultację Online

Podobał Ci się artykuł? Oceń go i zostaw komentarz, to pomoże znaleźć go innym!
Przemek Jureczko