Złamany obojczyk (Złamanie) – leczenie, rehabilitacja, operacja, u dziecka

Ten artykuł to wiele cennych informacji na temat praktyki pracy z pacjentami a nie tylko teorii.

W tym artykule w przystępny sposób przekaże Ci informacje na temat:

– Różnych złamań obojczyka,

– Objawów i przyczyn zarówno u dzieci jak i dorosłych,

– Różnych strategii leczenia,

– Rokowań i wskazówek niezbędnych do powrotu do aktywności :)


Złamanie obojczyka stanowi ok. 40-60% złamań w obrębie obręczy barkowej oraz ok. 2-5% wszystkich złamań. Jest to więc bardzo częsty uraz. W świecie ortopedii nie ma jednoznacznych metod leczenia złamań obojczyka, można powiedzieć, że każdy przypadek jest inny i należy go traktować indywidualnie! Najczęściej do złamań obojczyka dochodzi wskutek urazu bezpośredniego w okolicy barku. Złamania te mogą wystąpić u osób w każdym wieku, jednak z moich obserwacji wynika, że większość urazów obojczyka przypada przed 30 rokiem życia (najwięcej do 10 roku życia). Stosunkowo często dochodzi do złamań obojczyka podczas porodu. Jest to najczęściej występujący typ złamania w okresie noworodkowym.

Trochę o anatomii w przypadku złamania obojczyka

Kość obojczykowa (obojczyk) ma kształt litery S i leży bezpośrednio pod skórą. Stanowi ona widoczną granicę dzielącą szyję od klatki piersiowej. Obojczyk przebiega od końca górnego mostka do wyrostka barkowego łopatki. U osoby dorosłej jego długość wynosi ok. 12-15 cm. Pod obojczykiem leży kilka ważnych nerwów oraz naczyń krwionośnych, jednak struktury te są stosunkowo rzadko uszkadzane podczas złamania obojczyka.

Obojczyk można łatwo wyczuć pod skórą (szczególnie u osób szczupłych). Jest on najbardziej wyczuwalny podczas unoszenia do góry obręczy barkowej oraz kiedy maksymalnie wyciągamy rękę do przodu (pogłębiony jest wtedy dół nadobojczykowy).

Po co nam w ogóle obojczyk? Warto wiedzieć, że obojczyk jak każda kość naszego układu ruchu ma swoje znaczenie. Do głównych funkcji obojczyka możemy zaliczyć:

– punkt przyczepu dla wielu mięśni i więzadeł,

– zwiększenie ruchomości i wszechstronności ruchu obręczy barkowej,

– funkcja ochronna dla naczyń, płuc oraz nerwów,


Można więc stwierdzić, że specyficzna esowata budowa obojczyka daje genialne możliwości ruchu dla całej kończyny górnej oraz ochronę przed licznymi urazami dla bardzo wrażliwej okolicy ciała!

Objawy złamań obojczyka u niemowlaków, dzieci i dorosłych

Biorąc pod uwagę miejsce, w którym doszło do złamania, urazy możemy podzielić na złamania:

Złamania części bliższej obojczyka

Złamania w części bliższej to tylko kilka procent przypadków, zazwyczaj mogą się wiązać z jakim nietypowym urazem lub silnym uderzeniem w okolicy mostka. W przypadku tego urazu najczęściej dochodzi również do uszkodzenia struktur łączących obojczyk z mostkiem.

Złamanie dalszej części obojczyka

Złamania dalszej części obojczyka stanowią około 15% wszystkich urazów.  Często w takich przypadkach złamany fragment obojczyka ma tylko 1-1,5 cm gdzie dodatkowo dochodzi do uszkodzenia więzadeł i torebki stawowej łączącej obojczyk z łopatką, co może znacznie utrudnić leczenie, ale o tym w dalszej części…

Złamanie środkowej części obojczyka

Złamania środkowej części obojczyka stanowią aż 70-80% złamań. Do częstszego złamania w tej okolicy predysponuje przewężenie, które jest słabszym obszarem tej kości.

Objawy złamania obojczyka u dorosłych

W wyniku złamania obojczyka może dojść do opadania barku oraz wgłębienia w postaci „schodka” na obojczyku. Bardzo często mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy pociąga do góry koniec mostkowy obojczyka (ten który jest bliżej centrum ciała), natomiast ciężar kończyny górnej jak i kierunek działania sił grawitacji powoduje obniżenie końca barkowego obojczyka. Złamanie obojczyka może być z przemieszczeniem bądź bez przemieszczenia. W części przypadków ostre brzegi złamania można nawet zobaczyć przez skórę. Przy poważnych urazach może także dojść do przebicia skóry. Mamy wtedy do czynienia ze złamaniem otwartym.

Pod wpływem złamania obojczyka ruchomość obręczy barkowej będzie znacznie ograniczona, pojawi się obrzęk oraz silny ból. Wyczuwalne może być przesuwanie oraz tarcie odłamów. Ból zazwyczaj powoduje brak możliwości podniesienia kończyny górnej. Przy próbie uniesienia może pojawić się odczucie „mielenia” kości. Pojawić się może także zasinienie oraz tkliwość rejonu nad obojczykiem. Należy pamiętać, że po urazie obojczyka ograniczeniu ulega cała kończyna górna.

Niekiedy, przy mocnych urazach, np. podczas wypadków, złamaniom obojczyka mogą towarzyszyć inne złamania np.  żeber, kręgosłupa czy mostka,  wówczas może pojawić się problem z oddychaniem wynikający z uszkodzeń płuc lub uszkodzeń narządów wewnętrznych.

Złamania obojczyka u noworodka (niemowlaka)

W przypadku złamania obojczyka u noworodka pojawić się może zaburzenie odruchu Moro, osłabienie odruchu chwytnego, ograniczenie ruchomości ręki, obrzęk w okolicy złamania oraz trzeszczenie. Podczas badania dotykowego wyczuwalne będzie zniekształcenie na obojczyku.

Złamanie obojczyka u dziecka

W przypadku kilku letnich dzieci mówimy o złamaniu „zielonej gałązki”, gdzie często w badaniu RTG kość przypomina tylko częściowe złamanie podobne do złamania naturalnej młodej zielonej gałązki, która nie pęka na kawałki jak stara gałęź a jedynie nadłamuje się. Taka sytuacja ma miejsce u kilkuletnich dzieci, gdzie tkanka kostna jest bardziej elastyczna. W przypadku dzieci od około 6-8 roku dochodzi już do złamań zbliżonych bardziej do złamań u dorosłych, jednak zazwyczaj bez większych przemieszczeń czy wielu fragmentów złamania. W przypadku złamań u dzieci, częstym problemem jest ból i stres nowej sytuacji.

Przyczyny złamania obojczyka

Zwykle złamany obojczyk zarówno u dziecka jaki i dorosłego jest wynikiem upadku na bark rzadziej na wyprostowaną rękę. Do złamania może także dojść przy upadku z wysokości lub w bezpośrednim uderzeniu podczas uprawiania sportu kontaktowego. Siły, które działają na obojczyk podczas urazu są bardzo duże co powoduje rozdzielenie końców złamanej kości oraz przemieszczenie się odłamów.

Najczęściej do urazu dochodzi podczas jazdy na rowerze, rolkach czy deskorolce. Często do złamania dochodzi w sportach kontaktowych, gdzie często podczas zderzenie powstają ogromne siły w rejonie obręczy barkowej.

W przypadku młodszych dzieci, nieraz do złamań dochodzi w dość nieprzewidywalnych sytuacjach jak np. upadek z łóżka. Do złamania obojczyka może dojść także w trakcie porodu. Zwykle złamanie jest wtedy spowodowane makrosomią (duża masa ciała noworodka), miednicowym położeniem płodu lub też wielkością płodu przekraczającą rozmiary kanału rodnego. Do złamania przyczynić się może również przodowanie barków. Do złamania dochodzi najczęściej tylko po jednej stronie.

Jakie badanie i diagnostyka w przypadku złamania obojczyka?

W przypadku złamania obojczyka najczęściej zauważalne od razu jest zniekształcenie w rejonie obojczyka oraz obrzęk. W praktyce łatwo widać uraz obojczyka, kiedy porównamy przebieg i pozycję kości w stosunku do drugiego obojczyka. Aby potwierdzić diagnozę lekarz zleca zdjęcia rentgenowskie barku. Zdjęcie to pozwoli dostrzec złamanie oraz wskaże z jakim typem złamania mamy do czynienia. Tomografia komputerowa (TK) czy Rezonans magnetyczny (MR) mogą być wykorzystywane, w skomplikowanych złamaniach oraz w celu diagnozowania i różnicowania uszkodzeń towarzyszących (nerwy, naczynia, mięśnie, inne struktury torebkowo – więzadłowe).

W przypadku złamania obojczyka u noworodka złamanie rozpoznawane jest w trakcie badania noworodka, tuż po porodzie. Można wtedy stwierdzić deformację okolicy obojczyka, ograniczenie ruchomości jednej ręki oraz bolesność uciskową.

Diagnostyka różnicowa

Różnicując złamany obojczyk pod uwagę należy wziąć inne dysfunkcje, które mogą towarzyszyć urazowi. Zaliczyć do nich możemy: uraz stawu barkowo-obojczykowego, zwichnięcie stawu ramiennego, złamanie żebra, łopatki, uszkodzenia stożka rotatorów, uszkodzenia stawu mostkowo-obojczykowego, odmę opłucnową bądź krwiaka opłucnej. Istnieje także możliwość wystąpienia urazów nerwowo-naczyniowych, uszkodzenia tchawicy lub przełyku.

Leczenie złamanego obojczyka u dzieci i dorosłych

Zanim przejdę do konkretnych strategii leczenia obojczyka chwilę jeszcze o pierwszej pomocy. Nie wiadomo w jakiej sytuacji może spotkać Cię złamanie więc warto wiedzieć, jak w takiej sytuacji się zachować!

Złamanie obojczyka – pierwsza pomoc

W przypadku złamania obojczyka pierwsza pomoc polega na unieruchomieniu kończyny górnej do przedniej ściany klatki piersiowej. Najlepiej do tego służy opatrunek Dessaulta lub temblak. Jednak mało kto w zanadrzu ma takie akcesoria. Najłatwiej zastąpić je przez jedną lub dwie większe chusty, z których można zrobić prowizoryczny temblak. W praktyce zgięty łokieć i przedramię powinno ciasno przylegać do klatki piersiowej, a jego ciężar przejmuje chusta zawiązana za szyją.

Stabilizacja po urazie jest bardzo ważna. Po pierwsze mamy wtedy szansę na zmniejszenie bólu, z drugiej strony minimalizujemy ryzyko dalszych uszkodzeń i przemieszczenia kości. Trzeba pamiętać, że końce obojczyka mogą być ostre, a w ich okolicy znajduje się wiele delikatnych struktur. Oczywiście jeśli nasz delikwent jest już dobrze ustabilizowany należy jak najszybciej skierować się do szpitala.

Leczenie zachowawcze i operacja złamanego obojczyka u dzieci

W przypadku złamania obojczyka u dziecka kluczowa jest decyzja lekarza o strategii leczenia wynikającej głównie z rodzaju złamania. W tym momencie zaczynają się schody bo tak naprawdę nie ma jednej jedynej strategii. Strategii jest kilka i każda ma swoje plusy i minusy, które postaram się opisać poniżej. Zawsze warto zapytać lekarza o wszystkie opcje leczenia.

Opatrunek gipsowy (4-6 tygodni)

Opatrunek gipsowy powoduje dobrą stabilizację obręczy barkowej. Jednak trudność chodzenia w gipsie, szczególnie w lato jest ogromnym wyzwaniem. Gips na klatce piersiowej nie pozwala na pielęgnację i jest dość dużą uciążliwością. Opatrunek gipsowy zazwyczaj nie gwarantuje lepszego zrostu w porównaniu do ortezy, temblaka czy kamizelki. Obecnie to raczej rzadko stosowane rozwiązanie.

Orteza ósemkowa, Temblak, Kamiezelka Desaulta (4-6 tygodni)

Nie ma jednej idealnej drogi stabilizacji obojczyka. Wybór zazwyczaj należy do preferencji lekarza. Tak naprawdę, żadna z tych opcji nie gwarantuje odpowiedniej stabilizacji obojczyka. Prawdopodobnie w każdej z nich dojdzie do zrostu, zazwyczaj jednak nie będzie on optymalny, ponieważ często obojczyk zrasta się krzywo. W mojej opinii (w tym wypadku czysto teoretycznej) kamizelka Desaulta może wpływać na większe unieruchomienie i utrudniać ruchy obręczy barkowej, co sprzyjać będzie stabilizacji odłamów. Plusem każdego z tych rozwiązań jest możliwość ściągania zaopatrzenia w celu mycia czy po prostu chwilowego odpoczynku od ortezy (w bezpiecznej pozycji barku). Oczywiście jakość gojenia i zrostu będzie tu głównie zależała od zachowania pacjenta, oczywiście u dziecka będzie znacznie trudniej o słuchanie i oszczędzanie ręki!

* W przypadku kiedy obojczyk zrośnie się krzywo (znaczne przesunięcie) w przyszłości może to rzutować na większe przeciążenia obręczy barkowej.


Leczenie operacyjne

W przypadku wyboru tej opcji, przeprowadzony jest szybki zabieg z wprowadzeniem w kość drutu stabilizującego, który pozwala na uniknięcie noszenia zaopatrzenia ortopedycznego, które opisałem powyżej. Jest to dość komfortowa opcja szczególnie jeśli zależy nam na szybkim powrocie do zdrowia. Drut wpływa także na lepsze ustawienie złamanych odłamów w porównaniu do leczenia zachowawczego, podczas którego obojczyk częściej może zrosnąć się krzywo.

Leczenie zachowawcze i operacja złamania obojczyka u dorosłych

W przypadku złamania obojczyka u dorosłych kluczowa jest decyzja lekarza o strategii leczenia wynikającej głównie z kilku czynników (przemieszczenie odłamów, rodzaj złamania, ilość odłamów kostnych, powikłania, zawód lub dyscyplina sportowa). W tym momencie zaczynają się schody bo tak naprawdę nie ma jednej jedynej strategii. Strategii jest kilka i każda ma swoje plusy i minusy, które postaram się opisać poniżej. Zawsze warto zapytać lekarza o wszystkie opcje leczenia.

Leczenie zachowawcze – opatrunek gipsowy 

Celem gipsu jest ściągnięcie barków do tyłu, tak by ustawić odłamy kostne w jak najlepszym – możliwym ustawieniu. Zazwyczaj opatrunek gipsowy stosuje się przez około 6-8 tygodni. Co jednak warto wiedzieć, że pomimo zastosowania gipsu nie mamy żadnej gwarancji że obojczyk zrośnie się w idealnym możliwym ustawieniu. W Niestety często obojczyk się zrasta krzywo, co może w wpływać na ból i większe przeciążenia obręczy barkowej. Takie leczenie najlepiej może się sprawdzić w sytuacjach, kiedy po złamaniu odłamy są blisko siebie i nie ma dodatkowych powikłań. To, co warto wiedzieć to fakt, że ta strategia leczenia może się wydłużać, kiedy będą trudności w uzyskaniu zrostu kostnego. Leczenie zachowawcze opóźnia również czas wprowadzenia rehabilitacji. Obecnie coraz rzadziej stosuje się opatrunek gipsowy.

Leczenie zachowawcze : Orteza ósemkowa, Kamiezelka Desaulta (6-8 tygodni)

W przypadku złamań bez przemieszczenia zastosowanie leczenia zachowawczego w postaci jednej z ortez może być optymalnym rozwiązaniem. Plusem tego rozwiązania jest możliwość ściągania zaopatrzenia w celu mycia czy po prostu chwilowego odpoczynku od ortezy (w bezpiecznej pozycji barku). Oczywiście jakość gojenia i zrostu będzie tu głównie zależała od zachowania pacjenta, ponieważ orteza nie daje pewnej stabilizacji odłamów.

Leczenie operacyjne – metalowa płyta

Takie leczenie wymaga zastosowania metalowej płyty, która pozwala na prawidłowe ustawienie odłamów kostnych. Dodatkowo ta strategia leczenia nie wymaga zastosowania gipsu. Ta strategia leczenia jest zawsze konieczna w przypadku skomplikowanych złamań z wieloma fragmentami odłamów. Czasem konieczny będzie zabieg usunięcia płyty. Leczenie operacyjne pozwala znacznie przyspieszyć czas rozpoczęcia rehabilitacji.

Podsumowanie strategii leczenia

Na koniec warto podsumować powyższe możliwości. To co warto zapamiętać to fakt, że leczenie zachowawcze czyli orteza (zdecydowanie rzadziej gips) to dla wielu pacjentów mniej przerażająca wizja niż zabieg operacyjny. Leczenie zachowawcze to jednak dwa minusy. Pierwszy to opóźniony proces rehabilitacji, a co za tym idzie dłuższy powrót do sprawności. Drugi to, ryzyko krzywego zrostu obojczyka. Zabieg operacyjny to większa ingerencja, która czasem wymaga reoperacji (wyciągnięcie metalowej stabilizacji), jednak to rozwiązanie pozwala uzyskać prawidłowy zrost i pozwala na szybszy powrót do sprawności. Każdy przypadek jest inny i tak należy do tego podchodzić…doświadczenie lekarza będzie tu decydujące…napiszcie w komentarzach jak było u Was i jakie były efekty leczenia? to pomoże innym podjąć właściwe decyzje….

Rehabilitacja i ćwiczenia po złamaniu obojczyka u dzieci i dorosłych

Jeśli podczas kontrolnych badań RTG będzie dochodziło do powstania zrostu kostnego (zrost będzie zadowalający) lekarz najprawdopodobniej da „zielone światło” na rozpoczęcie rehabilitacji. Generalnie im szybciej to będzie możliwe tym lepiej ponieważ im dłuższa stabilizacja obręczy barkowej tym trudniej będzie odkręcić postępującą sztywność stawów! Rozpoczęcie rehabilitacji jest zawsze szybsze jeśli padła decyzja o leczeniu operacyjnym.

Należy pamiętać, że proces usprawniania jest indywidualny dla każdego pacjenta. Należy bowiem wziąć pod uwagę: wiek, rodzaj uszkodzenia oraz ogólny stan zdrowia, dlatego nie wskazane jest porównywanie 1 do 1 swojego przypadku do przypadków innych osób.

Podczas pracy z moimi pacjentami, kiedy nie widzę żadnych przeciwwskazań staram się od razu wdrożyć delikatne ćwiczenia w obrębie łokcia i dłoni. Pomogą one zapobiec sztywności jak i osłabieniu siły w obrębie ramienia i przedramienia. Jednakże zwracam dużą uwagę by nie wpływać na ruchy obręczy barkowej jeśli dalej jest tam konieczność stabilizacji odłamów kostnych.

Właściwą terapię warto rozpocząć od rozluźniania mięśniowo-powięziowego (masażu) obręczy barkowej, stawu ramiennego, klatki piersiowej oraz rejonów odległych, które mogą mieć wpływ na sztywność pourazową. Przyspieszy to proces regeneracji tkanek, poprawi krążenie oraz mobilność stawową. Przyczyni się także do przełamania zrostów w obrębie mięśni oraz powięzi. Jeśli jesteś po operacji to w Twoim przypadku ważna jest również praca nad bliznami, które zostały po operacji. Czasem mało elastyczne (przyrośnięte) blizny mogą dawać wtórne problemy w różnych rejonach ciała.

Każde unieruchomienie i stabilizacja po złamaniu obojczyka wpływa na sztywność w rejonie obręczy barkowej, głównie stawu ramiennego. Oczywiście czasem dochodzi do wizualnej sztuczki, gdzie ruchy wydają się nie takie złe, ale kosztem nadruchomości łopatki, która „fruwa” po całych plecach by nadrobić ile się da… W przypadku sztywności w najgorszej sytuacji są osoby ze zwiększoną sztywnością torebkowo-więzadłową (to głównie mężczyźni, którzy przez całe życie mieli problem z rozciąganiem). Znacznie łatwiej jest u dzieci i kobiet. Wiek oczywiście gra tu na niekorzyść, bo generalnie z wiekiem „sztywniejemy” :( to również sprawa naszych genetycznych uwarunkowań…

W przypadku pracy nad ruchomością oprócz masażu szybko staram się wdrożyć bezpieczne techniki terapii manualnej (jeśli mam pewność, co do stabilności zrostu kostnego), co pomaga poprawić elastyczność torebki stawowej i poprawić ruchomość stawów. Jednocześnie jak najszybciej wdrażam wiele ćwiczeń wpływających na poprawę wszystkich niezbędnych ruchów. Chodzi tu między innymi o odwodzenie czy rotacje, które możesz zobaczyć na zdjęciach. Wielokrotnie zalecam moim pacjentom, by ćwiczyli nawet 2-3 razy w ciągu dnia, by cały czas utrzymywać i pogłębiać ruchomość uzyskaną podczas terapii, wszystko to odbywa się po wcześniejszym instruktażu. Podczas ćwiczeń wykorzystuje również rozciąganie w odpowiednich pozycjach.

Podczas procesu rehabilitacji kluczowa będzie także praca nad powrotem siły i masy mięśniowej ponieważ dłuższe unieruchomienie = zaniki mięśniowe i znaczny spadek siły. Praca nad siłą musi być stopniowa, początkowo ciężar własnej ręki, dopiero stopniowo opór taśmy, obciążnika czy hantli. Praca nad powrotem siły i masy to wiele tygodni ciężkiej pracy!

Podczas rehabilitacji bardzo ważna jest również praca nad poprawą stabilności obręczy barkowej, kręgosłupa i kontroli pozycji głowy. Generalne praca nad postawą. Noszenie ortezy czy temblaka nie wpływa korzystnie, dlatego trzeba wszystkie złe nawyki „odkręcić”. Ćwiczenia stabilizacji będą: zapobiegać dalszym uszkodzeniom, łagodzić dolegliwości bólowe oraz przyspieszą proces gojenia tkanek. Należy także zwrócić uwagę na asymetrię obręczy barkowej (jeden bark ustawia się niżej od drugiego). Nieprawidłowa postawa może skutkować problemami bólowymi kręgosłupa szyjnego i piersiowego.

Podczas całego procesu rehabilitacji należy cały czas pamiętać o profilaktyce. Chodzi mi głównie o unikanie noszenia ciężkich przedmiotów, unikanie szybkich ruchów czy spania na boku, który przeszedł uraz.

W przypadku okołoporodowego złamania obojczyka lekarz decyduje o indywidualnej strategii leczenia. Rodzice od samego początku powinni być poinformowani przez lekarza o wytycznych dotyczących odpowiedniej pielęgnacji (tak by obojczyk był jak najbardziej odciążony).

Podstawowe wskazówki to:

– Najlepszą pozycją do spania będzie spanie na plecach (chodź to raczej teoria, która ciężko przekuć na nocne praktyki snu dzieciaczków),

– Podczas ubierania warto wybierać ubranka mające suwaki,

– Najlepiej ubierać pierwszą rączkę po stronie której wystąpiło złamanie, podczas rozbierania należy najpierw zdejmować ubranie ze strony zdrowej (ułatwi to przesunięcie ubrania po stronie po urazie),

–  Należy unikać ubrań, które wymagać będą ubierania przez głowę (taka pozycja wymusza unoszenie kończyny górnej).

Fizykoterapia

Fizykoterapia po złamaniu obojczyka ma zastosowanie zarówno w przypadku leczenia zachowawczego oraz rehabilitacji pooperacyjnej. Będzie stanowiła uzupełnienie terapii mając na celu: obniżenie bólu, łagodzenie stanu zapalnego oraz pobudzenie tkanek do jak najszybszego gojenia. Aby uzyskać te efekty korzystne może być stosowanie laseroterapii.

Zobacz jaki sprzęt polecam do ćwiczeń i rehabilitacji?

Nie trać czasu kliknij na link i od razu przejdź do mojego sklepu!

BÓL – w przypadku powtarzającego się bólu, warto chłodzić rękę za pomocą Cold packa czyli żelu chłodzącego, który można przykładać kilka razy dziennie przez 15-20 minut (pamiętaj przykładaj cold pack do ciała przez cienki ręcznik kuchenny).

ROZLUŹNIANIE PRZECIĄŻEŃ RAMIENIA i OBRĘCZY BARKOWEJ – kiedy największe objawy bólu masz już za sobą, a obojczyk jest już zrośnięty w celu rozluźnienia powtarzających się przeciążeń w rejonie ramienia oraz obręczy barkowej bardzo pomocne są wałki (wałek z kolcami, wałek gładki) oraz piłki do masażu oraz twarde jeżyki. Rejon przeciążeń w większości przypadków warto masować co 2-3 dzień. Podczas masowania obciążenie nie może być zbyt delikatne, ani zbyt bolesne.

WZMOCNIENIE Na odpowiednim etapie rehabilitacji do wzmocnienia obręczy barkowej przydać się mogą hantle 1-2 kg, ściskacz dłoni, piłeczki do ściskania 

ORTEZY Jeśli lekarz zdecyduje się na ortezę lub temlak, koniecznie jest zastosowanie do tych zaleceń! Jeśli chcesz wrócić po urazie do ciężkiej pracy fizycznej lub sportu zalecana jest (przez kilka miesięcy) dalsza ochrona obręczy barkowej poprzez odpowiedni stabilizator w sytuacjach sprzyjających kolejnym urazom lub podczas dużego obciążenia stawu.


Pamiętaj, że zbyt długie noszenie ortezy czy temblaka (dłużej niż zaleca lekarz czy fizjoterapeuta) może przyspieszać proces sztywnienia stawów.

Rokowania w przypadku złamań obojczyka u dzieci i dorosłych

W przypadku złamania obojczyka kluczowa jest decyzja lekarza co do strategii leczenia zachowawczego lub operacyjnego. Jeśli decyzja jest właściwa, a po niej następuje właściwy proces rehabilitacji to rokowania są dobre i występuje bardzo niewielka liczba powikłań. W przypadku nieprawidłowej strategii leczenia, zbyt krótkiej fazy gojenia, niewłaściwego procesu rehabilitacji, a szczególnie nie stosowania się do zaleceń specjalistów znacznie wzrasta ryzyko powstania stawu rzekomego (zaburzenia zrostu kości, gdzie często miesiącami nie dochodzi do pełnego zrostu) oraz powikłań jak np. ograniczenie ruchomości czy ból.

W tym momencie warto zaznaczyć, że decyzja o wyborze strategii leczenie nie jest prosta, bo zawsze są plusy i minusy. Nie można również przewidzieć, że będą problemy ze zrostem kostnym. Jeśli masz wątpliwości zawsze zadaj o kilka pytań więcej swojemu lekarzowi lub zasięgnij dodatkowej konsultacji u innego specjalisty.

W tym miejscu chciałbym jeszcze poruszyć sprawę „krzywego zrostu” obojczyka. Jeśli brak „optymalnego” położenia odłamów kostnych nie wpłynie znacznie na długość obojczyka to taka sytuacja może nie mieć większych konsekwencji. Jednakże, jeśli obojczyk znacznie się skrócił, to taka sytuacja wcześniej czy później przełoży się na przeciążenia mięśniowo-stawowe obręczy barkowej czy kręgosłupa, czego efektem będą przyspieszone zmiany zwyrodnieniowe.

Najczęściej zadawane pytania w przypadku złamanego obojczyka

Czy można chodzić ze złamanym obojczykiem?

Tak, w większości przypadków chodzenie nie jest problemem w przypadku złamań obojczyka. Ważne jest jednak by podczas procesu zrastania kości odłamy były stabilizowane przez ortezę lub temblak. Nie zalecany jest też szybki chód czy bieg, gdzie znacznie zwiększa się praca obręczy barkowej.

Jak długo trwa leczenie złamania obojczyka?

Ciężko precyzyjnie odpowiedzieć na to pytanie. Jeśli leczenie nie ma żadnych powikłań to możesz wrócić do znacznej sprawności w 2-3 miesiące. Będzie to jednak zależne od strategii leczenia, rodzaju złamania, Twojej ogólnej sprawności oraz czasu w jakim rozpoczniesz rehabilitację.

Ile czasu boli złamany obojczyk?

W przypadku złamania obojczyka ból występuje zarówno w trakcie leczenia zachowawczego jak i po operacji. Największy ból zazwyczaj utrzymuje się przez tydzień, w drugim tygodniu zazwyczaj objawy są już zmniejszone. Oczywiście mniejsze lub większe objawy bólowe mogą się pojawiać podczas całego procesu leczenia.

Jaka orteza na złamany obojczyk?

W przypadku złamania obojczyka u dzieci i dorosłych istnieje kilka ortez do wyboru. Zazwyczaj lekarz ma swoje preferencje, co do konkretnego typu ortezy. Do tej pory nie wykazano wyższości jednego wyboru nad innym. Do stabilizacji złamania możemy używać kamizelkę Desaulta, temblaka lub ortezy ósemkowej. W mojej opinii kamizelka Desaulta może najbardziej ograniczać ruchy całej kończyny górnej, co może sprzyjać stabilizacji odłamów.

Jeśli masz pytania i wątpliwości co robić, kiedy problem dotyczy Ciebie, umów się ze mną na Konsultację Online

Podobał Ci się artykuł? Oceń go i zostaw komentarz, to pomoże znaleźć go innym!
Przemek Jureczko